پروتکل DHCP
پروتکل DHCP یا پروتکل پیکربندی میزبان پویا (Dynamic Host Configuration Protocol)، یک پروتکل مدیریت شبکه است. این پروتکل، برای خودکارسازی فرآیند پیکربندی دستگاهها در شبکههای IP مورد استفاده قرار میگیرد. DHCP به آنها امکان میدهد که از سرویسهای شبکه مانند DNS ،NTP و هر پروتکل ارتباطی مبتنی بر UDP یا TCP استفاده کنند.
یک سرور DHCP، یک آدرس IP و سایر پارامترهای پیکربندی شبکه را به صورت پویا به هر دستگاه در شبکه اختصاص میدهد تا آنها بتوانند با سایر شبکههای IP ارتباط برقرار کنند. DHCP، نسخه پیشرفته پروتکل قدیمیتری به نام BOOTP بوده و در واقع، بخش مهمی از راه حل DDI (DNS-DHCP-IPAM) است.
شکل ۱. پروتکل پیکربندی میزبان پویا
سرور DHCP دادههای پیکربندی را بر اساس خط مشی ادمین شبکه، در اختیار کلاینت درخواست کننده قرار میدهد. پارامترهای رایج شبکه که گاهی اوقات به عنوان گزینههای DHCP نامیده میشوند، عبارتند از:
- Subnet Mask
- Router
- Domain name server
- Hostname
- Domain Name
برخی از مزایای سرویس DHCP
- کاهش وظایف عملیاتی: مدیر شبکه دیگر نیازی به پیکربندی دستی هر کلاینت قبل از استفاده از شبکه ندارد.
- بهینه شدن طرح آدرس دهی IP: آدرس هایی که دیگر استفاده نمیشوند آزاد میشوند و در دسترس کلاینتهای جدید در حال اتصال قرار میگیرند.
- مدیریت راحتتر: زمانی که نقطه دسترسی شبکه تغییر میکند، ادمین شبکه، نیازی به پیکربندی مجدد دستی کلاینت ندارد.
توجه: سرویس DHCP در سوئیچهای سیسکو در دسترس است. پس اگر در شبکه خود سوئیچ سیسکو دارید، میتوانید از آن به عنوان سرور DHCP نیز استفاده کنید. نحوه پیکربندی سرور DHCP در سوئیچهای سیسکو را میتوانید در همین سایت ملاحظه کنید.
